واگذاری میادین برای مدت 32 الی 57 سال به خارجیها تهدید منافع ملی است
وی افزود: این اشکالات بسیار نگرانکننده هستند و برخلاف منافع ملی کشور است. برخلاف اقتدار شرکت ملی نفت ایران است و آینده میدانها و مخازن ما را در میدانهای مشترک و در سرزمین اصلی، حداقل برای 32 سال و حداکثر برای 57 سال به شرکتهای آمریکایی انگلیسی و فرانسوی واگذار میکند و برخلاف تمام تجربه 40 ساله است که در حوزه برداشت چه در زمان جنگ تحمیلی، قبل و بعدازآن هیچ مشکلی در بهرهبرداری نداشتیم. در بیع متقابل هم که سرمایهگذار سود خود را برمیدارد، بهرهبرداری در اختیار نیروهای داخلی صنعت نفت است که تا به الآن اداره کردهاند.
قراردادهای جدید نفتی یعنی بازگشت به 63 سال پیش!
ابراهیمی اصل تصریح کرد: ما با این قرارداد به 63 سال قبل برمیگردیم، به سال 1332 و 1333 برمیگردیم. این قرارداد اختیار اداره صنعت نفت را در حوزه بالادستی نفت و گاز به شرکتهای خارجی میدهد و شرکت ملی نفت ایران را در حد یک شریک تنزل میدهد، اشکالاتی که برطرف شده است، شکلی است و محتوای نیست.
تاکتیک ابهام و عدم شفافیت راهکار دولت برای فرار از انتقادات
این مقام برکنار شده وزارت نفت، در پاسخ به این سؤال که تکلیف مدیریت میدان در اصلاحیهای که مورد تصویب هیئت دولت قرارگرفته است مشخصشده است یا خیر، گفت: متأسفانه در اصلاحیه دو تاکتیک ابهام و عدم شفافیت در این بند و سایر بندها در پیش گرفتهشده است. در ویرایش قبلی که به دست دولت رسید، یک کمیتهای با عنوان GOC تشکیل میگردید که کمیتهای مشترک شامل 3 نفر از طرف شرکت خارجی و 3 نفر از طرف ایران بود. این کمیته موظف بود برنامهوبودجه سالانه برای برداشت از میدان و بهرهبرداری صیانتی از میدان را تصویب کند تا اجرایی شود. در اصلاحیه جدید، کمیته GOC برداشتهاند و در یک کارگروه مدیریتی شامل 3 نفر خارجی و 3 نفر از طرف شرکت ملی نفت، میدان موردنظر را بهرهبرداری میکنند اما برای وضعی که اختلاف شد. مطلبی بیاننشده است. در مصوبه قبلی برای مواردی که اختلاف میگشت، گفتهشده بود که ظرف دو هفته، روسای شرکت ملی نفت ایران و مدیرعامل شرکت خارجی اگر به توافق نرسند پرونده اختلاف به ICC میرود اما در مصوبه جدید این مورد را مسکوت گذاشته است؛ ICC داوری بینالمللی است.
سود 50 برابری شرکتهای خارجی از میادین نفتی داخلی!
وی پیرامون مدت زمان قرارداد و سودحاصل برای طرف خارجی گفت: در این قرارداد عملاً میدان به مدت 7 سال به شرکت خارجی واگذار میگردد. شرکت خارجی باید با شرکت ایرانی که مورد تائید وزارت نفت است، کارهای اکتشافی را انجام دهد و مشغول به تولید زودهنگام شود. 25 سال بهرهبرداری میکند که هزینه سرمایهگذاری، سود بانکی و پاداش را از محل 50 درصد میدان کسب میکند، همچنین بخشی به نام FIDپاداش و انعام اضافی هم برای این شرکت خارجی در نظر گرفتهشده است. برای مثال در میدان آزادگان که در حال حاضر مورد مذاکره با TOTALاست، میدانی که گل سرسبد میدانها ایران است، TOTAL برای تولید 210 هزار بشکه، 4 میلیارد و 200 میلیون دلار باید سرمایهگذاری کند؛ اما چیزی که به دست میآورد، حداقل 50 برابر سرمایهگذاری در طی این 25 سال است. بازهم تأکید میکنیم، حداقل 50 برابر است. این میدان در ابتدا بهژاپنیها واگذار شد؛ شرکت INTEX ژاپن که چند سال این شرکت در این میدان فعالیت کرد اما آمریکاییها مانع شدند. سپس این میدان به شرکت مناطق نفتخیز واگذار شد. در طی 15 ماه، 50 هزار بشکه در روز تولید کردند. سپس دوباره به چینیها داده شد. چینیها هم در این میدان 4 سال مشغول شدند که همانند بازی کردن بود. دوباره آمریکا مانع فعالیت طرف خارجی شد. دوباره این میدان به شرکت متن واگذار شد این شرکت، زیرمجموعه شرکت ملی نفت ایران بود. این شرکت ایرانی ظرف 16 ماه 60 هزار بشکه ظرفیت را محقق کرد که در شهریورماه تحویل میدهد و تمامکار را هم ایرانیها انجام دادند.
معاون سابق وزارت نفت پیرامون توان داخل گفت: در بخش مهندسی، ظرفیت بالایی در وزارت نفت داریم. حال واگذاری بهرهبرداری 210 هزار بشکه به توتال به چه صورت است و چگونه توتال میخواهد برداشت کند؟ توتال میخواهد تعدادی چاه حفر کند و تأسیسات سر چاهی نصب بکند و تولید کند و 50 درصد این تولید را به مدت 25 سال – حداقل – از آن محل سرمایهگذاریاش بردارد. در قراردادهای بیع متقابل زمانی که شرکت خارجی سرمایهگذاری میکرد، پاداش و سود و هزینه سرمایهگذاریاش 3 یا 4 و یا 5 ساله تمام میگشت سپس شرکت خارجی از مدیریت میدان خارج میگشت و بهرهبرداری را به ما واگذار میکرد. بهرهبرداری 40 سال است که در اختیار خودمان بوده است. طبق قانون اساسی این اختیار حاکمیت با توجه قانون و انحصاراً در اختیار شرکت ملی نفت است اما در قراردادهای جدید اختیار بهرهبرداری از میدان را به شرکت خارجی واگذار کردیم و خودمان بهصورت شریکش هستیم.
باجگیری شرکتهای خارجی
وی بابیان اینکه اشکال دیگری هم در اصلاحیه قرارداد شده است گفت: در قرارداد اول، گفتهشده بود که 50 درصد برای نفت و گاز برای بازپرداخت، اما در قرارداد جدید گفتهشده است که 75 درصد گاز تولیدی را شرکت خارجی برای بازپرداخت و سود و پاداش و منافعش – بهاصطلاح بنده باجی که میخواهد بگیرد – و 50 درصد نفت را به مدت 25 سال برای خود بر خواهد داشت.
در ادامه، مجری برنامه تلویزیونی با پرسش از دکتر مستقل، گفت: موارد متعددی مطرح شد، اما به مدیریت میدان میپردازیم، در طی 25 سال مدت قرارداد، موارد اختلاف در کمیته تصمیمگیری به وجود میآید، آیا مدیریت نهایی با ایران خواهد بود یا طرف مقابل میتواند شکایت کند؟